Ludobójstwo

Człowieka można zniszczyć ale nie pokonać

Słowa Ernesta Hemingwaya “człowieka można zniszczyć, ale nie pokonać” są według mnie jak najbardziej słuszne. Człowiek innego człowieka nie jest w stanie pokonać, może go co najwyżej upodlić bądź zniszczyć psychicznie oraz fizycznie. Mój pierwszy argument będzie opierał się na fragmencie wspomnień Edwarda Toczka o tytule “Wspomnienia syberyjskiego zesłańca”. Pomimo tego, że bohaterowie tych wspomnień zostali wywiezieni z własnych domów na Syberię i musieli mieszkać w ziemiance oraz ciężko pracować o odrobinę pożywienia, nie poddawali się, pracowali aby utrzymać siebie oraz swoją rodzinę. Równie dobrym przykładem jest postawa ludzi podczas I i II wojny światowej, gdzie szerzył się terror nazistów w stosunku do innych. Powstawały obozy zagłady, gdzie masowo zabijano ludzi, byli oni wykorzystywani zarówno fizycznie jak i niszczeni psychicznie, ale mimo tego walczyli do końca, byli zniszczeni pod każdym względem ale nie oddali się w ręce wroga. Bohaterowie powieści “Kamienie na szaniec” Aleksandra Kamińskiego również są dowodem na potwierdzenie tezy Ernesta Hemingwaya. Nie byli osobami dorosłymi tylko młodzieżą ale mimo to chcieli coś zmienić, mieli plany i marzenia. Przeszli przez wiele porażek, lecz dalej dążyli do celu, dalej walczyli, nawet jeżeli w grę wchodziła śmierć, bo wiedzieli że jeśli umrą w ten sposób, nie pójdzie do na marne. Powyższe argumenty potwierdzają tezę Hemingwaya, człowiek może zostać zhańbiony, poniżony, zniszczony psychicznie oraz fizycznie. Może nawet umrzeć, ale śmierć ta nie koniecznie jest porażką, ponieważ można umrzeć walcząc do końca, nie tracąc honoru. Śmierć taką można nawet uznać za bohaterstwo, jeżeli ma ona pozytywny wpływ na przyszłość.